Παγκόσμια Ημέρα Νερού, 22/3/24: Στη Ραφήνα δε γιορτάζουμε...

22/3/24 - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ: ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ ΔΕ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ.

 

Η 22/3 έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Νερού από το 1992.

Θα έπρεπε να είναι μία ημέρα γιορτής, για να τιμήσουμε το νερό, το κοινό αγαθό που προσφέρει ζωή στον πλανήτη. Ένα κοινό αγαθό απαραίτητο για την επιβίωση όλων των έμβιων οργανισμών (συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου) και ουσιώδες συστατικό για να μπορεί η γη να συνεχίσει να θρέφει όλα της τα πλάσματα.

 

Όμως όχι. Στη Ραφήνα δε γιορτάζουμε…

Το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας έχει ξεκινήσει και ήδη στα πρώτα του στάδια, έχει προκαλέσει τεράστια υποβάθμιση της ποιότητας των επιφανειακών και θαλάσσιων υδάτων. Η πλήρης αποψίλωση και εκσκαφή την κοίτη,  στα πρανή και στις όχθες του, σε μήκος τουλάχιστον 3χλμ, μεταφέρουν κάθε φορά που βρέχει τεράστιες ποσότητες λάσπης και ρύπων προς τη θάλασσα, όπως είχε άλλωστε προειδοποιήσει και το συνδικαλιστικό όργανο των μηχανικών ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής. 

Και είναι μόνο η αρχή. Η υποβάθμιση του επιφανειακού υδατικού συστήματος του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, θα επιδεινωθεί πολύ περισσότερο με την ολοκλήρωση του έργου σε μήκος 17χλμ. Η πλήρης εξαφάνιση της φυσικής βλάστησης και η επένδυση της κοίτης και των πρανών με τσιμέντα και συρματοκιβώτια, θα κατεβάζει στη θάλασσα όλους τους ρύπους, πολύ περισσότερους από σήμερα, αφού δε θα υπάρχει η βλάστηση  να τους φιλτράρει.

Εκτός όμως από ποιοτική, θα υπάρξει και σοβαρή ποσοτική υποβάθμιση των υπόγειων υδάτων. Η επένδυση της κοίτης και των πρανών και η αποκοπή του ποταμού από τις φυσικές πλημμυρικές εκτάσεις του (Πετρέζα, Αρίωνος, εκβολή), θα κατευθύνουν τα νερά στη θάλασσα, με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες  από ότι σήμερα,  μέσω του τεχνητού αγωγού που θα κατασκευαστεί. Σε περίοδο κλιματικής κρίσης και ερημοποίησης ειδικά των Μεσογειακών χωρών, που θα είναι οι πρώτες που θα πληγούν, η μέριμνα θα έπρεπε να είναι, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες και τις σύγχρονες επιστημονικές πρακτικές, ακριβώς το ανάποδο: 

α) Η συγκράτηση των υδάτων στα ορεινά, με μικρά φυσικά φράγματα, λιμνοδεξαμενές και άλλες φυσικές μεθόδους συγκράτησης υδάτων και φερτών, για την εξασφάλιση της ποιότητας και επάρκειας του πόσιμου νερού. 

β) Η προστασία των φυσικών πλημμηροπεδιάδων του ποταμού, που σήμερα συγκρατούν τη μεγάλη ποσότητα των πλημμυρικών υδάτων με ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία του υδροφόρου ορίζοντα και όχι η αποκοπή του ποταμού από αυτές και η μελλοντική τους οικοδόμηση. 

 

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Ραφήνα αντιμετωπίζει παράλληλα τη συρρίκνωση και υποβάθμιση των δύο μοναδικών της υγροτόπων στις Μαρίκες και στην εκβολή, από την απαράδεκτη χωροθέτηση αντλιοστασίων ακαθάρτων στα πλαίσια του έργου αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ, ενός δημόσιου οργανισμού που κύριο μέλημά του θα έπρεπε να είναι η διασφάλιση των υδατικών πόρων και όχι η εξάντληση και υποβάθμιση αυτών.

Γι΄αυτό στη Ραφήνα δε γιορτάζουμε, αλλά αγωνιζόμαστε για τη διάσωση του Μεγάλου Ρέματος και των υγροτόπων. 

Αγωνιζόμαστε για την προστασία των υδάτων, για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, για τη διάσωση των υδατικών πόρων. Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε για μία βιώσιμη Αττική, για μία βιώσιμη Ελλάδα, για ένα βιώσιμο πλανήτη.