Εγκλήματα και τιμωρία

Λήψη των οικοδομών από την απέναντι από την οδό Καρυωτάκη μεριά του ρέματος

 

Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα «κυλιόμενα σπίτια» του Νέου Βουτζά. Σπίτια και οικοδομές, κατασκευασμένα πάνω σε γαιώδες πρανές ρέματος, το οποίο δεν μπορεί να φέρει το βάρος τους και -όπως είναι φυσιολογικό- υποχωρεί κάτω από αυτό. Τα θεμέλια τους, απ ‘ότι μπορεί να φανεί από τις φωτογραφίες, κυλούν και αυτά μαζί με τις ανωδομές.

Οι παραμορφώσεις σε μάντρες και αυθαίρετα είναι εμφανείς

Εσφαλμένα, πολλοί συγκρίνουν την περίπτωση αυτή με άλλες «ομορφιές» του τόπου, όπως σπίτια κατασκευασμένα σε άλλες κλίσεις, μεγαλύτερες ή μικρότερες, αλλά με άλλη μηχανική σύσταση του εδάφους. Υπάρχουν σπίτια πάνω σε πρανή ρεμάτων, χτισμένα όμως σε βραχώδες υπόθεμα και έτσι δεν διολισθαίνουν προς την κοίτη των υποκείμενων, καταπατημένων ρεμάτων. Στον Νέο Βουτζά οι ιδιοκτήτες ή οι μηχανικού ή όλοι τους, υπερεκτίμησαν εαυτούς και θεώρησαν πως μπορούν να επιβάλλουν το μοντέλο της οικοδόμησης επί κλίσεων, το οποίο κυριαρχεί στην ανατολική –και όχι μόνο- Αττική. Στο θέμα αυτό μάλιστα, αξίζει να παρατηρήσουμε πως ο δήμαρχος Ραφήνας σε συνέντευξή του στο ΡΠΝ περιέγραψε γειτονική στην ολισθαίνουσα οικοδομή (η οποία διακρίνεται στις φωτογραφίες) ως έχουσα θεμέλιο στα 16 μέτρα βάθος!!! Εδώ και το απόσπασμα του βίντεο

Φυσικά δεν πρόκειται για «θεμέλιο» ή για «πάκτωση» που λέει ο δήμαρχος Ραφήνας, αλλά για «κρυμμένους» ορόφους οι οποίοι δεν μπαίνουν στην άδεια οικοδομής, αφού  εκεί μπαίνει μόνο ό,τι υπάρχει από το ύψος του δρόμου (οδός Καρυωτάκη) και πάνω. Είναι μία προσφιλής μέθοδος οικοδομής για να κερδίσει κανείς τετραγωνικά μέτρα ορόφων, που δεν μπαίνουν στην άδεια. Το κακό βέβαια είναι πως αυτή η «μέθοδος» δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε γαιώδεις κλίσεις ρεμάτων. Το γιατί αποδείχθηκε  στην πράξη. Άλλωστε τα...450.000 ευρώ κόστος θεμελίωσης(!!!) που αναφέρονται στη συνέντευξη του δημάρχου  είναι κάτι που από μόνο του μαρτυρά πως δεν πρόκειται μόνο για θεμέλιο. Η φωτογραφία του κτιρίου από την απέναντι όχθη μαρτυρά ακριβώς το ίδιο. 

H πιο πάνω φωτογραφία όπου διακρίνεται το ρέμα, η οικοδομή, οι όροφοι, η οδός Καρυωτάκη και το βάθος "θεμελίωσης"

Δεν είναι όμως μόνο αυτή η περίπτωση που χρειάζεται παρέμβαση του οργανωμένου κράτους και πιο συγκεκριμένα του αρμόδιου υπουργείου (Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας - ΥΠΕΝ). Η Περιφέρεια Αττικής έχει αποδειχθεί ούτως ή άλλως ελάχιστη και τις περισσότερες φορές αναποτελεσματική στην ορθή διαχείριση τέτοιων καταστάσεων. Γιατί όμως η Περιφέρεια δεν μπορεί να διαχειριστεί την περίπτωση;

Ο λόγος που οποιαδήποτε Περιφερειακή αυτοδιοίκηση δεν θα μπορούσε να χειριστεί την κατάσταση είναι απλός και έχει τη βάση του πάνω στην κείμενη νομοθεσία και κυρίως το ίδιο το Σύνταγμα, το οποίο καθιστά σαφές με κάθε τρόπο, πως τα ρέματα αποτελούν δημόσια γη και ο χαρακτήρας τους αυτός δεν μπορεί να αλλάξει  (Σ.τ.Ε. 2656/1999, 4654/1996). Κατά συνέπεια η οικοδόμηση μέσα στη δημόσια έκταση του ρέματος επισύρει κολασμό και κατεδάφιση του αυθαιρέτου. Επειδή όμως στην Ελλάδα της «χρησικτησίας», οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων πληρώνουν τέλη δικτύων ΟΚΩ, «τακτοποιούνται» (κατά παράβαση των νόμων για τις τακτοποιήσεις που δε προβλέπουν τακτοποιήσεις σε ρέματα και δάση) σαν να μην έχουν διαπράξει αυθαιρεσία, διατηρούν αξιώσεις επί του δημόσιου αγαθού που λέγεται Φυσικό Περιβάλλον. Έτσι στην περίπτωση της ανάγκης κατεδάφισης της παρανομίας, το πράγμα οδηγεί στην …απαλλοτρίωση για την αποκατάσταση της νομιμότητας. Ένας ευρύς κύκλος πολιτικών, από την αυτοδιοίκηση μέχρι την κεντρική διοίκηση, έχει φροντίσει να παγιώσει το παράνομο και παράλογο τη χώρα. Τους ξέρουμε, τους ζούμε, τους βλέπουμε καθημερινά.

Βρίθει αυθαιρεσιών η περιοχή (Google Earth)

Ίδια περίπτωση «αυθαιρεσίας που εγείρει αξιώσεις αποζημίωσης» είναι και αυτή του Ν. Βουτζά. Το εξόφθαλμα αυθαίρετο δεν μπορεί να κατεδαφιστεί (το είδαμε και στην περίπτωση των αυθαιρεσιών στο Μεγάλο Ρέμα), αν δεν απαλλοτριωθεί πρώτα. Αυτό μόνο η κεντρική διοίκηση μπορεί να το κάνει, εάν έχει την στοιχειώδη ευαισθησία για το περιβάλλον. Κάθε απόπειρα καταστροφής του με την αυθαίρετη δόμηση, αποτελεί κολάσιμη πράξη για το εθνικό δίκαιο. Άλλη λύση ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Κάθε προσπάθεια «οπλισμού» των πρανών με οπλισμό, πασσαλομπήξεις ή άλλες τεχνικές λύσεις, είναι πράξεις υποστήριξης της παρανομίας και καθιστούν ένα αναξιόπιστο σύστημα εξουσίας ακόμα πιο αναξιόπιστο. Η παρανομία πρέπει να κολάζεται και όχι να επιβραβεύεται.

Τονίζουμε εδώ πως ακόμα και η σειρά νόμων που εκδόθηκε για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων, εξαιρεί τόσο τα αυθαίρετα σε δάση (έγιναν ...οικιστικές πυκνώσεις) όσο και αυθαίρετα σε ρέματα (απλά και σιωπηρά δεν τα ενοχλούν, μέχρι να διώξουν το ρέμα μέσω ... της "κατάλληλης" οριοθέτησης ύστερα φυσικά από τη διευθέτησή του. Τώρα τα στηρίζουν κιόλας!)

Οι μάντρες μέσα στο ρέμα (λήψη από οδό Καρυωτάκη)

Μόνη λύση λοιπόν στο θέμα που έχει προκύψει από την ανθρώπινη απληστία και σε καμία περίπτωση από γεωλογικά ή άλλα φυσικά φαινόμενα, είναι η αποκατάσταση της φυσικής κατάστασης του ρέματος, όπως υπαγορεύει και το Σύνταγμα το ίδιο και όπως αυτό διατυπώνεται σε νομοθεσία και νομολογία.

«Το Κράτος υποχρεούται να διατηρεί τα πάσης φύσεως υδατορέματα στη φυσική τους κατάσταση προς διασφάλιση της λειτουργίας τους ως οικοσυστημάτων, επιτρεπομένης μόνο της εκτέλεσης των απολύτως αναγκαίων τεχνικών έργων διευθέτησης της κοίτης και των πρανών τους προς διασφάλιση της ελεύθερης ροής των υδάτων, αποκλειόμενης δε κάθε άλλης αλλοίωσης της φυσικής τους καταστάσεως (Σ.τ.Ε. 2873/2004, 2215/2002)»

Δεδομένων των μέχρι σήμερα πεπραγμένων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης στο θέμα της οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας όπου η ψευδεπίγραφη «οριοθέτησή» του ήταν στην πράξη η διαδικασία περιορισμού του ρέματος προς όφελος των αυθαιρέτων (τα οποία και αποτελούν τον πραγματικό κίνδυνο για τον τόπο), δεν περιμένουμε κάτι καλύτερο. Η πορεία καταστροφής της Αττικής θα συνεχίσει με κάποια «βολική» μελέτη που θα φέρει έσοδα σε εργολάβους που θα γεμίσουν τσιμεντοπασσάλους και σίδερο το έδαφος, αποκομίζοντας πλούσια οικονομικά οφέλη, ενώ οι αυθαιρετούχοι θα δουν τις παρανομίες τους να απολαμβάνουν την επιβράβευση της διοίκησης. Θα τους προσφέρει η διοίκηση προσωρινά (μόνο) στέρεο έδαφος για να στηρίξει τα αυθαίρετα τους, ενώ από την άλλη έχει φροντίσει να τους καλύψει και νομικά με μία μελέτη οριοθέτησης που εκπονήθηκε από το Δήμο  και η οποία στρίμωξε το ρέμα σε ακόμα μικρότερο χώρο.  

Χαμένοι θα είναι το δημόσιο, δηλαδή όλοι μας που θα δούμε τον δημόσιο χώρο να μικραίνει ακόμα περισσότερο. Μαζί του θα μικρύνουν και τα ρέματα, τα οποία πάλι θα κατηγορήσουμε κάποια μέρα οτι "μας πνίγουν". Μαζί του και η Αττική Φύση, που κάποτε μπορεί να θαυμάζαμε και τώρα τη μισούμε γιατί –όπως είναι φυσικό- διαμαρτυρήθηκε για τον βιασμό της, δείχνοντας μας τι προκαλέσαμε στον εαυτό μας..